Dinsdag 10 mei - Tweede dag in Vancouver

Vannacht weinig geslapen, nog iets last van de jetlak. Tijd maar besteed aan testen van ''Maxima", onze spreekbuis in de Garmin GPS  . De ochtend benut om onze koffers op orde te brengen, regelmatig hoorde je "waar hebben we dat toch ingedaan?". Toen we eindelijk een beetje zicht kregen op de chaos riep Cor de maag om een sterke bak koffie. Dus de boel de boel en op naar een Starbucks en gelijk wat Canadeese dollars scoren. Ook hier moet je gewoon betalen voor een sterke bak espresso. Toen we uiten kwamen regende het hard, een goed begin van de vakantie.  Dus regenjack aan en op naar Starbucks

We konden gelijk onze Garmin testen. Dichtstbijzijnde Starbucks zat in McArthurGlen Mall. Zonder problemen werden wij door Maxima daar heen geloodst. Snel dollars pinnen en vlug een espresso want Cor werd al een beetje bleekjes. Een flinksterke espresso en thee besteld. Bij het wachten op de koffie zag Cor dat de koffiedame van Starbucks een grote beker met sterke espresso vulde met water tot de rand. Wat nou, sterke espresso, zo werd het gewoon een bakje heet water met iets van koffie smaak. Even duidelijk gemaakt dat wij alleen de sterke espresso hadden besteld en niet zo'n slappe bak heet water. Ze keek heel raar, wie drinkt er nu zo'n sterke bak koffie (espresso). Toen Cor een slok naam van de uiteindelijk heerlijke bak expresso keek ze nog vreemder op... wat een gek volk die Hollanders dacht ze volgens ons.  Het was al te laat (13.30 uur) om naar Stanley Park te rijden en we kregen echt ook honger.  In de Mall waren veel Pizza's, Japanse en Burgers te krijgen, we hebben gekozen voor een speciale burger die erg lekker was. Even de Mall doorgelopen om te kijken of we nog wat leuks zagen. Fout natuurlijk want ik zie altijd wel iets leuks hangen en Cor stimuleerde mij om het gewoon te kopen...... met de opmerking 'misschien hebben ze eind van de vakantie niet mee'. 

In het hotel aangekomen keken we elkaar aan en dachten allebei hetzelfde (mag ook wel na 50 jaar samen zijn), Even plat om bij te komen en dan lekker beneden in het restaurant een hapje eten. Om 20.00 uur schrok Cor wakker, konden we nog wel wat krijgen in het restaurant vroeg ze. Ook in Canada kan na 21.00 uur nog gewoon een diner worden besteld. Het eten was lekker maar voor ons teveel. We hadden nog slaap dus maar weer naar boven om te kijken of we door konden slapen. Zoals je ziet is mij dat niet gelukt , zit dit stukje om 02.30 uur te tikken. Ik ga nog even proberen om te slapen want vandaag staat Capilano Suspension Bridge op de rol. Voor Cor een hele opgave om over de hangbrug te lopen.. morgen hopelijk wat spectaculaire foto's van Cor on the Bridge.